Vanaf ongeveer mijn 13e a 14e jaar ben ik gestart met anticonceptie. Waarom ik op die leeftijd ben gestart met anticonceptie kan ik mij niet goed herinneren. Wat ik wel weet is dat ik eigenlijk jarenlang dit heb gebruikt zonder problematiek.

In het begin voornamelijk om mijn cyclus makkelijk te kunnen regelen, en vervolgens als bescherming voor de seks. Gedurende deze periode ben ik voor kort over gestapt naar de spiraal, echter had deze niet voor mij het resultaat gegeven waar ik op had gehoopt. Hierover meer in mijn blog over de spiraal. Die kan je vinden door hier te klikken!

In deze blog wil ik verder in gaan op mijn ervaring met het gebruik van de pil. Ik ga vertellen hoe mijn lichaam en geest reageerde op het gebruik van deze vorm van anticonceptie. Ook zal ik vertellen hoe mijn lichaam en geest reageerde toen ik eenmaal was gestopt met de pil. Dit was namelijk ook nog een hele verandering.

Maar eerst naar het begin.

Zoals ik vertelde is mij niet helemaal duidelijk waarom ik ben begonnen met de pil. Dat was op die leeftijd gewoon zo. Je word ongesteld, je lichaam is zich aan het ontwikkelen en daar hoorde dan ook de pil bij. Dit ook maar gewoon zo gedaan. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik in die tijd echt wel wat veranderingen mee maakte in mijn lichaam. Ik kreeg een hele hoop puistjes, werd een stuk dikker en begon te merken dat mijn emoties heviger werden. Toch was dit niet iets wat mij in die tijd echt opviel. Ik zat tenslotte ook gewoon in de puberteit.

De pil heb ik tot ongeveer mijn 24ste geslikt. Vlak voor die periode begon ik vaker onregelmatig te menstrueren. Hoe dit kon vond ik raar… Ik gebruikte juist de pil om gewoon een vast patroon te hebben, dit had ik namelijk al jaren. Toch had ik steeds vaker doorbraak bloedingen. Voor mij heel ongemakkelijk, volgens de huisarts ongevaarlijk. Toch de beslissing genomen te stoppen met de pil en over te stappen op de spiraal. Zoals zojuist verteld liep dit niet zoals geplant en ben uiteindelijk weer terug gegaan naar de pil.

Dit is eigenlijk wel weer voor een aantal jaar goed gegaan. Geen doorbraak bloedingen meer en de cyclus was goed onder controle. Tot mijn vriend en ik op een dag besloten onze kinderwens serieuzer te gaan bespreken. Wat wilde wij hier nou mee en vooral wanneer. Al snel kwamen we tot de conclusie dat ik hoe dan ook moest stoppen met de pil al zouden we al aan onze kinderwens willen werken. Zo gezegd, zo gedaan.

Echter ging dit niet zoals je zou denken. Velen denken namelijk gewoon ik stop met de pil en we zien het wel. Dit was voor mij niet het geval. Ik had namelijk nog geen jaar terug een flinke depressie doorgemaakt, slik nog steeds antidepressiva en weet totaal niet hoe ik met die emoties om moet gaan. Hiervoor heb ik contact opgenomen met mijn huisarts en met de afdeling gynaecologie. Hierbij heb ik advies gevraagd hoe ik dit traject het beste kan aanpakken en wat ik kan verwachten.

De huisarts vond het een verstandige keuze dat ik om advies had gevraagd. Zij heeft het traject van mijn depressie nauw gevolgd en wilde hierin ook graag een steun geven. Samen met haar ben ik in gesprek gegaan over wat ik kon verwachten bij het stoppen van de pil. Hierbij moest ik rekening houden met het volgende:

• Stemmingswisselingen.
• Maag/darm klachten.
• Veranderingen in gewicht.
• Hoofdpijn.

Voor de lichamelijke klachten was ik niet zo bang. Dit kon namelijk makkelijk verholpen worden met rust, of aanpassingen in de voeding. Echter het mentale stukje vond ik best wel spannend. Hoe zou ik reageren? Wat voor persoon zou ik woorden zonder de anticonceptie in mijn lichaam. Hierbij heb ik ook hulp gezocht bij de gynaecoloog. In het ziekenhuis is een speciale afdeling. Deze afdeling heet de POP afdeling. Hier werken verschillende disciplines die ondersteuning bieden tijdens en na de zwangerschap bij vrouwen met psychische problematiek.

Blijkbaar helpt deze afdeling ook al in het traject voorafgaand de zwangerschap. Ik heb via mijn huisarts een verwijzing gekregen en met de gynaecoloog in het ziekenhuis een heel fijn gesprek gehad over mijn psychische geschiedenis. Hierbij heeft zij ook alles uitgelegd wat ik kan verwachten en hoe het eruit zou komen te zien mocht ik eenmaal in verwachting zijn. Hierover meer in een andere blog.

Het hebben van dit gesprek was al een hele fijne ondersteuning in mijn traject met het stoppen van de anticonceptie. Echter is het voeren van een goed gesprek niet het redmiddel die je leert hoe om te gaan met een lichaam die niet meer afhankelijk is van anticonceptie. Het heeft gezorgd voor goede tips en handvatten, maar uiteindelijk moest ik het echt zelf doen.

De eerste dagen merkte ik eigenlijk niet zoveel toen ik was gestopt. M’n menstruatie was gekomen ( die natuurlijk nog door de pil geregeld was) en merkte nog niet echt verschil. Dit heeft aangehouden tot mijn eerste echte eigen menstruatie. Deze was tot mijn grote verbazing al vrij snel. Na 36 dagen had ik al mijn eerste menstruatie. Ik moet zeggen, deze was zwaar! Hele erge krampen, misselijk, stemmingswisselingen, eetbuien.. Alles kwam voorbij.

Dit heeft de hele menstruatieperiode aangehouden. Na deze week zakte alles weer af en leek er niks meer aan de hand. Dit gevoel bleef ongeveer 4 weken. Na deze periode begon ik af en toe wat lichte klachten te ervaren. Ik merkte dat ik vaker stemmingswisselingen kreeg, mij op sommige momenten emotioneler gedroeg dan normaal en begon een bepaalde onrust in mijn lichaam te ervaren. Dit heeft geduurd tot de zomervakantie. Mijn cyclus duurde toen al ruim 70 dagen.

Mijn vriend en ik hadden afgesproken de eerste maanden eerst eens goed te kijken wat voor effect het zou hebben al zou ik stoppen met de pil. Hoe ik hierop zou reageren en hoe ik hierop zou handelen. Aangezien dit eigenlijk wel meeviel besloten we tijdens onze zomervakantie voor het eerst zonder anticonceptie seks te hebben. In die tijd was ik ook al bezig met ovulatietesten om te kijken hoe mijn cyclus nou precies werkte. Per toeval kwamen we er toen tijdens de vakantie achter dan ik precies in de periode dat wij seks hadden ook mijn eisprong had.

Mega spannend natuurlijk, maar niks was minder waar. Na exact 14 dagen kwam mijn menstruatie en begon mijn cyclus na 91 dagen weer op dag 1. Ik vond het maar bijzonder. Hoe kan het dat het zo lang duurt voordat een cyclus weer ”normaal” word. Blijkbaar is dit de normaalste zaak van de wereld en kan het vaak 6 maanden tot een jaar duren voordat een cyclus weer ”normaal” word.

Bij mij begint er nu een soort van regelmaat in te komen. Mijn cyclus duurt nog ongeveer 40 dagen. Nog steeds onwijs lang, maar gelukkig geen 91 dagen. Of dit zo blijft is natuurlijk nog maar de vraag, we gaan het zien.

Sinds ik ben gestopt met de pil voel ik mij wel op een bepaalde manier meer vrij. Heel vaag natuurlijk, maar mijn lichaam moet het nu zelf regelen. Het was voor mij nu niet nodig hiervoor een medicijn te gebruiken en dat gaf mij rust. Vooral omdat het mij achteraf best mee viel om te stoppen.

Toch wil ik wel benadrukken dat het gebruik van anticonceptie heel belangrijk is! Niet alleen als bescherming voor de seks, maar ook voor je eigen lichamelijke regelingen. Het kan bij vele echt een uitkomst zijn om lichamelijke problematiek beter onder controle te krijgen. Heb je twijfels of je anticonceptie werkt zoals je wilt, of loop je tegen dingen aan.. Bel altijd even je huisarts. Zij kunnen je helpen welke anticonceptie het beste bij jou past en kunnen hierin een goede steun zijn.

Dit was mijn verhaal over mijn ervaring in het stoppen van anticonceptie. Per persoon kan dit traject verschillen, niemand is hetzelfde. Ik hoop dat je hier iets uit hebt kunnen halen wat jou eventueel ook kan helpen in het meemaken van dit traject.