Zoals ik in mijn vorige blog beschreef heb ik door de bijwerkingen van de spiraal eierstokcystes ontwikkeld. In deze blog wil ik graag mijn verhaal met jullie delen over deze gebeurtenis.

Zoals elke blog begin ik wederom weer eerst met een stukje medische kennis bijbrengen. Wat zijn nou eierstokcystes, hoe ontstaat dit, wat merk je ervan, hoe kom je ervanaf?

Laten we beginnen bij het begin…
Wat zijn eierstokcystes?

Een cyste is een holte die gevuld is met vocht, bloed of slijm. Over het algemeen zijn deze cystes goedaardig en verdwijnen ze uit zichzelf. In sommige gevallen kunnen de cystes kwaadaardig worden en worden deze eventueel operatief verwijderd worden. Dit kan zich dus eventueel verder ontwikkelen tot het krijgen van eierstokkanker.

Hoe ontstaat het?

Een cyste kan ontstaan door een verstoring of verandering in de hormoonhuishouding. Dit kan dus ontstaat bij het veranderen van een anticonceptie of het stoppen van anticonceptie. Ook kunnen cystes ontstaan tijdens de vruchtbare periode van de vrouw. Schommelingen in de menstruatie kunnen hier ook invloed op hebben., dit kan een van de eerste symptomen zijn.

Wat kan je merken van eierstokcystes?

Over het algemeen voel/merk je niks van eierstokcystes. De cystes groeien over het algemeen niet tot een grotere formaat en verdwijnen vrij snel. De volgende symptomen kun je ervaren bij niet vanzelf verdwijnende cystes:

• Acute pijn in de onderbuik.
• Continu het gevoel hebben dat je moet plassen.
• Veranderingen in je menstruatiecyclus.

Hoe kom je er vanaf?

Zoals eerder benoemd verdwijnen cystes uit zichzelf. In enkele gevallen kun je aanhoudende of acute klachten krijgen. De acute klachten ontstaan doordat er een cyste is geknapt en dit een hevige pijn veroorzaakt onderin de buik. Aanhoudende klachten kunnen zijn een cyste die blijft groeien en tegen andere organen aankomt. In dit soort gevallen kan er een operatie toegepast worden om de cystes te verwijderen.

Vanuit hier wil ik een overstap maken naar mijn eigen verhaal. Ik heb helaas namelijk een operatie moeten ondergaan voor mijn cystes en heb hierin een lange weg moeten bewandelen..

Laten we beginnen bij het begin. Zoals ik al zei in mijn vorige blog over de spiraal kreeg ik helaas door de spiraal last van bijwerkingen. Het ontwikkelen van cystes op de eierstok. In principe ontwikkelen we allemaal cystes, maar deze verdwijnen dan vanzelf, dat gebeurde niet bij mij.

Het begon allemaal op het werk enkele jaren geleden. Ik had avonddienst en merkte steeds vaker als ik ging zitten dat ik een drukkend gevoel kreeg in mijn onderbuik. Alsof er iets in de weg zat. Maar wat het was, geen idee! Blaasontsteking? Verstopt? Geen idee… Tijdens het lopen of liggen geen last, alleen echt wanneer ik ging zitten. Eenmaal zittend ook geen last meer. Aangezien het alleen op die momenten plaatsvond heb ik het gewoon laten gaan en zocht ik er niks achter. Want wat zou het nou kunnen zijn? Dit bleef zo’n 3 weken aanhouden. Op slot raak je eraan gewend en zie je er de ernst niet meer van in. Het werd niet erger of pijnlijker.. Het was gewoon vervelend.

In die tijd woonde mijn verloofde en ik nog niet samen dus was het vaak heen en weer tussen huizen. Op DE avond die ik niet zo snel vergeet bleef ik mijn hem slapen. Hele dag lekker niks gedaan en in de avond lekker samen op bed liggen. Wat knuffelen en van het een op het ander hadden we seks. Hier was in eerste instantie niks mis mee, tot ik in ene uit het niets IETS voelde KNAPPEN in mijn buik.. Niet overdreven.. Echt iets knappen. De pijn die daarop volgde was onmenselijk hevig. Ik kon amper staan, lopen of überhaupt bewegen.. Mijn verloofde hielp mij overeind en plaatste mij onder de douche. Hier kon ik niet blijven staan en ben zelfs op de grond gaan zitten. In de tussentijd belde hij zijn moeder op om te vragen wat we moesten doen. Die adviseerde terug te gaan naar bed en daar rustig te gaan liggen.

Dit gedaan en liggend op bed ging het wel iets beter. Ibuprofen erin en kruik erop en zo kon ik het soort van uithouden. Pijn was continu aanwezig, maar het werd gelukkig niet heviger. Dit kon ik wel volhouden dacht ik. De nacht was een ramp.. Veel pijn en toch ook wel onrustig/ angstig in mijn lijf. Ik had met mijzelf afgesproken, word de pijn niet minder of blijft het hetzelfde bel dan in de ochtend de huisarts.

Zo gezegd zo gedaan. Om 8:00 de huisarts gebeld en advies gevraagd. Het werd namelijk niet beter. De huisarts adviseerde langs te komen op spreekuur. Dit kon gelukkig heel snel. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik er op dat moment ook wel klaar mee was. De huisarts onderzocht mij, drukte lekker op mijn buik (heel fijn..) en voerde controles uit. Ze kon niet duidelijk vertellen wat er aan de hand was, behalve dat ze een vermoede had van een acute blindedarm ontsteking. Om hierop bevestiging te krijgen moest ik in het ziekenhuis een echo laten maken.

Tassie weer gepakt en hup door naar het ziekenhuis. De huisarts vermoede dus een acute blindedarm ontsteking, hierdoor kon ik direct terecht om een echo te laten maken. Dit gaf mij eerlijk gezegd best wel een opgelucht gevoel. Op slot wilde ik nou wel eens weten wat het was, en vooral.. hoe kom ik er vanaf? Tijdens het maken van de echo werd al snel bekend dat het geen blinde darm ontsteking was. Er was iets mis met mijn eierstok. SAY WHAT! Mijn eierstok?!! Hoe dan.. Zo onwijs veel gedachtes gingen door mijn hoofd. De vloer zakte onder mij vandaan en ik schoot in een acute paniek. De persoon die de echo bij mij afnam mocht verder niks zeggen (stomme regels) en ik moest maar weer terug gaan naar de eerste hulp om daar te horen wat er mis was.

Met lood in mijn schoenen liep ik samen met mijn moeder terug naar de eerste hulp. Moest weer gaan liggen en wachten op de arts. Gelukkig kwam deze relatief snel langs. (voelde uren..) Net zoals de persoon die de echo nam vertelde zij hetzelfde. Er was een afwijking zichtbaar op mijn eierstok, maar door de uitwendige echo kregen ze geen duidelijk zicht op wat het kon zijn. De afdeling gynaecologie werd gebeld en ik moest in de rolstoel gaan zitten. Mocht in ene niet meer lopen en werd door een verpleegkundige naar de afdeling gebracht.

Ik voelde iets knappen..

Hier werd ik al opgewacht door de gynaecoloog om een inwendige echo te maken. Op dat moment totaal niet over nagedacht wat ik kon verwachten en ging maar gewoon mee in de flow. Tijdens de echo kwam gelukkig snel meer duidelijkheid. Er was een cyste geknapt en er zat nog een cyste van ongeveer 10 cm op mijn eierstok. De gekapte cyste konden ze niet zoveel meer aan doen, de cyste die er nog zat moest gemonitord worden. Ik kreeg het advies diclofenac te nemen en rust te nemen. Als de pijn binnen 24 uur niet zou afnemen of juist zou toenemen moest ik de huisartsenpost bellen voor een nieuw overleg moment met de dienstdoende gynaecoloog.

Ik ben weer naar huis gegaan, op bed gaan liggen en mij geprobeerd zo rustig mogelijk te houden. Angst dat er iets zou gebeuren met die cyste. Ik ben echt zo iemand die meteen heel google afzoekt en de meest hevige diagnoses en uitkomsten had gelezen. Dit maakte het natuurlijk voor mij niet makkelijker.. Ook zat ik alleen maar met de gedachte, dit moet ophouden.. Ik wil niet in het weekend naar de huisartsenpost.. Gewoon volhouden en tanden op elkaar. Het gaat vanzelf wel over.

Veel afleiding geprobeerd te zoeken met het kijken van series en social media. Echter 24 uur later (zaterdagmiddag) de pijn was niet minder. In tegenstelling zelf.. de pijn was heviger. Het drukkende gevoel was toegenomen en bewegen was echt niet fijn. Zoals mij was verteld heb ik de huisartsenpost gebeld en die verbond mij direct door met het ziekenhuis. De gynaecoloog was hierin heel eenvoudig en zei dat ik direct naar het ziekenhuis moest komen. Ik zocht er niet direct de noodzaak van deze acute beslissing in tot we aankwamen in het ziekenhuis.

Daar werd ik wederom weer opgewacht (dit maal een andere gynaecoloog) en kreeg weer een inwendige echo. De cyste was nog meer gegroeid en het was niet meer goed zichtbaar of mijn eierstok aan het draaien was. Dit kan dus gebeuren als de cyste te zwaar word. De eierstok draait dan om zijn eigen as heen en raakt bekneld. In deze gevallen kan een eierstok dus afsterven. Nou je raad het vast wel.. Alle alarmbellen gingen aan. Hevige paniek en alle emoties namen mij over.. Wat moest ik nou? Ik heb een enorm grote kinderwens. Verlies ik nu gewoon 50% kans op het krijgen van een kind?

De gynaecoloog zag de paniek in mijn ogen en zag ook de noodzaak in direct handelen. Ik weet nog heel goed dat ik de volgende vraag/opmerking kreeg:

Hoe graag wil jij kinderen? Heb je een grote kinderwens? Zoja.. dan gaan we nu DIRECT opereren.

Op dat moment wist ik echt even niet meer hoe ik mij moest voelen. Ik weet dat ik continu angst voelde. Het ging allemaal zo snel. Zo lag ik met mijn benen wijd voor de echo en zo werd er een infuus ingebracht ter voorbereiding voor de operatie. Het was inmiddels al 18:00 en zou rond 20:00 geopereerd worden. In die tussentijd werd ik opgenomen op de afdeling en moest ik wachten. Nou ik kan je zeggen, dat was hels! De pijn was vreselijk, de angst was vreselijk, op dat moment was eigenlijk alles vreselijk!

Toen was het zover.. 20:30. Ik werd richting de operatiekamer gereden en het was tijd. De narcose werd toegediend en ongeveer 60 minuten later werd ik wakker. Ik weet nog heel goed dat mijn eerste vraag ook direct was, heb ik nog 2 eierstokken? Toen hierop ”ja” werd geantwoord viel alle spanning en stres van mij af. Ik viel direct weer inslaap en werd rustig terug gebracht naar de afdeling. De nacht was hels. Veel pijn en toch een rare omgeving. Gelukkig mocht ik de volgende dag weer naar huis (nou ja het huis van mijn verloofde) en zou het herstellen gaan beginnen.

De eerste dagen was dit zwaar. Zowel fysiek als mentaal. Het had eerlijk gezegd echt een grote impact op mij. Ik wil heel graag kinderen en mijn kans zou gewoon bijna met 50% verkleint worden. Begrijp mij niet verkeerd, het kan dan echt ook nog.. Maar gewoon bij het idee werd ik zelf heel akelig. Fysiek knapte ik gelukkig snel weer op. Het mentale vlak iets langer maar ook dit is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Ik heb heel veel steun van familie en vrienden gehad. Dit heeft mij er echt doorheen geholpen.

Een paar weken later ben ik toch nog even langs de huisarts gegaan omdat ik de verhalen over de spiraal had gelezen. Deze zou namelijk invloed kunnen hebben op het ontwikkelen van cystes op de eierstok. Dit bevestigde zij en dat was voor mij dus ook direct de bevestiging dat ik dat ding niet meer in mijn lijf wilde. (dat was ook echt mijn enigste reden om de spiraal te laten verwijderen) Ik was weer terug overgestapt op een andere anticonceptie en gelukkig tot heden geen last meer gehad.

Al met al was dit voor mij een vrij hevige ervaring. Gelukkig is alles goed gekomen en is er niks in blijvende schade achter gebleven. Wel heb ik echt geleerd beter naar mijn lijf te luisteren en eerder aan de bel te trekken.

Ik hoop dat je het een mooi verhaal vond! Wil je meer weten over mijn ervaring met de spiraal? Neem dan even hier een kijkje!